گفتگویی با استاد نورالله علیزاده

نورالله علیزاده متولد دی ماه سال 1332 از مفاخر موسیقی و از خوانندگان برجسته مازندران است. وی از نوجوانی فعالیت هنری خود را به عنوان خواننده و نوازنده لله وا آغاز کرد و در طول فعالیت خود از محضر احمد محسن پور و حسین طیبی بهره برد. وی بارها در طول فعالیت هنری خود به عنوان برترین خواننده بومی شناخته و برگزیده شده است. هم اکنون با گروه موسیقی نواحی ایران «کایر» و «کهن دیار» در حال فعالیت می باشد.
خواننده ای که بی شک در دهه ی هفتاد جزو بهترین های این سبک بوده ولی متاسفانه از اواسط دهه ی هشتاد همراه با موج کمرنگ شدن موسیقی محلی او نیز کم کارتر از سابق شد. به دعوت خودش به باغ مرکباتش در آمل رفتیم از شرایط سخت زندگی و اسیر گرداب بخش خصوصی شدنش برایمان گفت و از مدیران کل استان و عدم توجه به هنرش گلایه کرد. از او راجع به روزهای ابتدایی شروع کارش و گروه شواش پرسیدم:
کار حرفه ایم از یک سال بعد از انقلاب آغاز شد. آقای محسن پور به آمل آمدند و از بین جوان هایی که کار موسیقی انجام می دادند صدای مرا پسندیدند و دعوتم کردند به قائم شهر و همکاری من با گروه شواش از آن تاریخ شروع شد که یکی از موهبت هایی که این همکاری برایم داشت آشنایی با استاد «حسین  طیبی» بود که افتخار شاگردی استاد طیبی را داشتم ساز لله وا را خیلی جدی تر آغاز کردم. ما هم، کار گروهی می کردیم و او هم کلاسی بود برای ما.
اردیبهشت سال 58 اولین جشن روز کارگر در آمل برگزار شد که اولین اجرای رسمی من بود که کنسرتی را در باشگاه والیبال آمل با همراهی گروه شواش و استاد محسن پور و آقای خوشرو و برادرانشان و آقای نصیر خوشدل اجرا کردیم.